– Vaxtilə Azərbaycan Kommunist Partiyası Mərkəzi Komitəsinin şöbə müdiri, ali ranqlı kommunist olmusuz. Qəlbən kommunist olmusuz, ya yox, biz deyə bilmərik…
– Həm də qəlbən… Oxumağa davam et
Gültəkin Hacıbəyli: “Elə bir sistem qurmalıyıq ki, şəxsiyyəti sındırmasın, ləyaqəti alçaltmasın, insanı iradəsinə zidd olaraq cinayətkara çevirməsin”. Oxumağa davam et
“Köləlik dilimizdə deyil, ruhumuzda, xislətimizdədir”. Oxumağa davam et
Vəfa Quluzadə: “Demokratiyanın qarşısında heç kim və heç nə dayana bilməz. Azərbaycan mütləq demokratik ölkə olacaq”.
– Rüstəm müəllim, müstəqillik dövrünü nəzərə almasaq, Azərbaycan tarixinin hansı dönəmi sizə doğmadır? Məsələn, 60-80-ci illərin Bakısı ilə indiki Bakını müqayisə etsək, şəhərin mənəvi ab-havası, insanların davranışları, üz ifadələri arasında fərq varmı?
– Deyəndə ki, Bakı həyatının ən maraqlı dövrü 60-70-ci illər idi, mənim sözlərimi düzgün qəbul eləmirlər. Ona görə maraqlı deyildi ki, həmin dövrdə burda azərbaycanlılardan savayı ayrı millətlər də yaşayırdı. Təbii, bu amil də vardı. Çünki hər şeyin xəlitəsi yaxşıdır. Bir metalın tərkibində bir qədər başqa metaldan da olmalıdır. Təmiz olanda – ermənilərə oxşamağa başlayır. Ermənilər mono millətdir, buna görə də çox məsələdə uduzurlar.
XX əsrin əvvəlində Bakıda azərbaycanlıların sayı çox az idi. O vaxtkı statistikanı götürsək, bəlkə də əhalinin 25 faizi azərbaycanlı idi. Bu isə, əlbəttə, böyük faciəydi. Oxumağa davam et
MÜSAHİBƏ
– Fərda bəy, ərəb dünyasında baş verənləri necə adlandırmaq olar? İndi bu hadisələrə müxtəlif adlar qoyurlar: “ərəb dominosu” da, “inqilabın üçüncü dalğası” da deyənlər var. Tam fərqli fikirlər də səslənir. Sizin düşüncəniz nədir, nə baş verir?
– Bu hadisələrin mahiyyəti, həmçinin mahiyyətini ifadə edən terminologiya çox müxtəlifdir. Daha çox “inqilab”, ya da “dirçəliş” sözlərindən istifadə olunur. “Domino” deyənlər hadisələrin zəncirvari baş verməsini, bir ölkədən başqa ölkəyə keçməsini, bəlkə də bəzilərinin çoxdan arxivə göndərdiyi “ərəb birliyi” ideyasının dirçəlməsini nəzərdə tuturlar. Güman edirəm ki, hər bir ərəb ölkəsində, xüsusilə də aparıcı ərəb ölkəsi sayılan bir yerdə – Misirdə, baş verən hadisələr başqa ölkələrə də çox böyük təsir edir. Hər zaman belə olub. Ərəb birliyi üçün çalışan qüvvələr, bunu qarşısına məqsəd qoyan intellektual elita, o cümlədən, bu birlik uğrunda çalışan xalq kütlələri də həmişə olub. Oxumağa davam et
Ayaz Salayev: “Hakimiyyət strukturları qarşısında kinonun problemlərini qaldırmaq dəlinin yadına daş salmaq kimi bir şeydir” Oxumağa davam et
Norveçin Azərbaycandakı səfiri Steynar Gil 1943-cü ildə Osloda müəllim ailəsində doğulub və ilk təhsilini burada alıb. Oslo Universitetində rus dilini öyrənib. Universitetdə rus dili və rus ədəbiyyatından dərs deyib. Bir müddət Sankt-Peterburqda təcrübə mübadiləsi keçib. Sonra Xarici İşlər Nazirliyində işə qəbul olunub və artıq 20 ildir bu sistemdə çalışır. 1988-1990-cı illərdə Polşada, sonrakı iki ili SSRİ və Rusiyada işləyib. 1996-1999-cu illərdə Rusiyada Norveç səfirinin müavini olub. 2002-ci ilin yanvarından Norveçin Azərbaycandakı səfiridir. Evlidir. İki övladı var.
Onun ötən il Azərbaycanda keçirilən prezident seçkilərindən sonra tutduğu mövqeyi ölkə mətbuatı sensasiya adlandırsa da, özü bunu adi hal – vicdanın diktəsi hesab edir. Steynar Gil həmin günlər baş vermiş zorakılıq hadisələrində bizim əksər ziyalılarımızdan fərqli olaraq, döyülmüş və məğlub edilmişlərin yanında durmaq qərarına gəldi. Buna görə onu qınayanlar, hətta təhqir edənlər də tapıldı. Bütün bu qınaqlara, təhqirlərə baxmayaraq, Steynar Gilin xalqımıza olan münasibəti birmənalıdır: “demokratiyaya layiq xalq”.
Bu müsahibədə mən özüm keçən il Azərbaycanda keçirilən prezident seçkisi mövzusuna qəsdən toxunmadım. Onsuz da bu mövzu haqda çox söz deyilib, çox fikir səslənib, müxtəlif mövqelər ortaya qoyulub. Elə müsahibimizin də bu məsələylə bağlı tutduğu mövqe hamıya məlumdur. Odur ki, Norveç səfiriylə bu müsahibəmdə onun bizi maraqlandıran digər məsələlərlə bağlı fikirlərini öyrənməyə çalışmışam.
– Cənab səfir, hansı mühitdə böyümüsünüz; ailə, adamlar, cəmiyyət baxımından deyirəm…
– Valideynlərimin hər ikisi məktəbdə müəllim işləyib. Hamı kimi adi həyat yaşamışam, sadə ziyalı ailəsində böyümüşəm. Oxumağa davam et
Levan Berdzenişvili: “Gürcü inqilabı demokratiyanın ikinci dalğasıdırmı?”Keçmiş sovet dissidenti, hazırda Gürcüstan Milli Kitabxanasının direktoru, Tbilisi Universitetinin dosenti və nəhayət, yeni seçilmiş parlamentin üzvü Levan Berdzenişvilini çoxdan tanıyıram. Onun sədri olduğu Beynəlxalq Vətəndaş İnkişafı Mərkəzi Plüralizm Mərkəzləri Şəbəkəsində Gürcüstanı təmsil edir və biz uzun illərdir bu şəbəkənin toplantılarında görüşürük. O, latın dilində danışan azsaylı gürcü intellektuallarındandır. Atası sovet dövründə Abxaziyanın prokuroru işləyib. Özü isə qardaşı Davidlə birgə 80-ci illərin əvvəlində siyasi baxışları və dissident fəaliyyətinə görə Mordvaya, həbs düşərgəsinə sürgün edilib. Onlar həbsdən sonra da siyasi fəaliyyətlərini davam etdiriblər. David 1991-ci ildə parlament üzvü kimi Gürcüstanın müstəqillik aktına imza atıb. Prezident Eduard Şevardnadzenin hakimiyyəti illərində hər iki qardaş müxalifətdə olub. Son parlament seckilərində qardaşlar Saakaşvilinin rəhbərlik etdiyi blokun tərkibində deputat seciliblər.
Levanla son dəfə bu ilin fevralında Cənubi Afrika Respublikasının Durban şəhərində kecirilən Demokratiya uğrunda Ümumdünya Hərəkatının 3-cü Assambleyasında görüşdük. Ölkələrimizdəki son hadisələr, bizdəki prezident seçkisi və ondan sonrakı siyasi durum, Gürcüstanda baş vermiş tarixi “məxməri inqilab” barəsində “III Sektor” jurnalı üçün danışmasını xahiş etdim. Onun gürcü inqilabı barədə söylədiyi bir cox fikirlər mənim üçün də yeni idi. Odur ki, başlığa çıxarılan yeganə sualı verdim və onun dediklərini diktafona yazdım.
V.Qazi Oxumağa davam et
Vahid Qazinin bloqu 