Deyilənə görə, Kür çayında bərə işlədən orta yaşlı bir adam sahildən ona əl edən qıvrımsaç müştərini çayın bu üzünə keçirir. Müştəri əlindəki çubuğu astadan suya çırpa-çırpa dodağının altında nəsə deyir. Bərəçi diqqət kəsiləndə onun şeir söylədiyini hiss edir: Oxumağa davam et
Qarabağ doğumli elm, sənət, ədəbiyyat adamı, ictimai-siyasi fəallar olaraq, ölkə prezidentinə müraciət hazırlamışdıq. Surətini Qarabağ camaatına, Azərbaycan xalqına ünvanlayasıydıq. Oxumağa davam et
Dayım Salmanoğlu Sabir (solda), atam Pərviz Qazıyev. Şuşa. 1981
1981-ci ilin yayı yaddaşımda Şuşaya aşiq olduğum yay kimi qalıb. O yayın az qala hər günü dünən kimi yadımdadır. Hövsələni basıb yazsan, inanın, bir kitab eləyər… Oxumağa davam et
Pəncərədə dizlərini qollarının arasına yığıb oturmağın, yorulanda ayaqlarını açıb pəncərə boyu uzatmağın, beləcə rahatlanıb küçədən gəlib-gedənlərə tamaşa eləməyin özü əyləncə olmayan yerdə bir əyləncədi. Yağışlı günlərdə, həyətdə oynamağa imkan olmayanda, ildırım vurar deyə şəhər işıqları söndürüldüyündən dünyanın əcinnə gözündə gördüyü bir ölkənin çəkdiyi, Yer üzünün bəlkə də ən humanist cizgi filmlərinə baxa bilməyəndə aynası küçəyə açılan pəncərəmiz televizoru əvəz eləyirdi. Oxumağa davam et
“Adamlar və kitablar” silsiləsindən
Mehriban Vəzirin ”Qarabağnamə”sindən doğan yazı
“Ağabəyim ağa Cavanşir” kitabını “Rusiya agentləri”nin mətbuat səhifələrimizdə at oynatdığı iddia edildiyi günlərdə oxudum. Mehriban Vəzirin sonuncu “Qarabağnamə” kimi qəbul elədiyim bu kitabında yazılanlarla indi sosial şəbəkələrdə, saytlarda oxuduqlarım 200 il zaman fərqinə rəğmən ağız-ağıza səsləşir kimi göründü mənə.
Kitabdan məlum olur ki, o vaxt Rusiya casusları Qarabağ, Təbriz, Tehran saraylarınadək ayaq açıbmışlar. Hətta Təbriz müctəhidi Mirfəttah ruhani nüfuzundan istifadə edərək şəhər əhlini darvazaları rus ordusunun üzünə açmağın ”Allah əmri” olmasına inandıra bilmişdi.
O vaxtdan bəri nə qədər mirfəttahlar gördük! İndi marıqdakılar da boy verməyə başlayıb. Oxumağa davam et
Qarabağın açarıSənə yalan deyiblər, dostum! Səni aldadıb inandırıblar ki, Qarabağın açarı Rusiyanın, Amerikanın, ATƏT-in, beynəlxalq aləmin əlindədi.
Bir-birimizin gözünə kül üfürürük. Hökumət bizim, biz də hökumətin. Özümüz özümüzü aldadırıq, inandırırıq ki, Qarabağın işğalda qalmasına ən başlıca səbəb Ermənistandı, Rusiyadı, xristian dünyasıdı. Uzun illərdi aldadırıq bir-birimizi, bu gedişlə deyəsən hələ çox uzanacaq bu iş. Oxumağa davam et
Ondan başlayım ki, məni bu yazını yazmağa Rusiyanın ermənipərəst jurnalisti Vladimir Solovyov sövq elədi. Daha dəqiqi, onun ölkə prezidentiylə söhbətdən sonra verdiyi müsahibəsini dinləyəndə xeyli vaxtdı fikrimdən çıxmayan, neçə dəfə yazmağa qalxsam da, qaralaya bilmədiyim bir görüş təəssüratımı yazmağa qərar verdim. Oxumağa davam et
Avqustun 20-də Ermənistan və Rusiya müdafiə nazirləri “Rusiya hərbi bazası Ermənistan Respublikasının ərazisində olduğu müddətdə Rusiya Federasiyasının maraqlarının müdafiəsindən başqa Ermənistan silahlı qüvvələri ilə birgə Ermənistan Respublikasının təhlükəsizliyini təmin edir” sözləri yazılan və 2044-cü ilədək qüvvədə qalacaq protokolu imzalayanda təəccüblənmədim, sadəcə, hələ 10 il əvvəl Tiflisdə keçirilən, ermənilərin də iştirak elədiyi konfransların birində ciddi mübahisəyə səbəb olan sözlərim yadıma düşdü:
“Ermənilər tarixdə xalq kimi sağ qalmalarına görə türklərə, millət kimi dövlət qurmaları üçün isə ruslara minnətdar olmalıdır”. Oxumağa davam et
Hörmətli “Media forum”! Çoxillik dostum, çexiyalı jurnalist Petruşka Şustrovanın yol qeydlərini sizə
göndərirəm. Ötən ay Dağlıq Qarabağda olub. Çexiya İctimai Televiziyasının sifarişi ilə Qarabağ problemindən sənədli film çəkir. Bu filmlə bağlı ilk səfərini mayda Bakıya etmişdi. O vaxt doğulduğum, böyüdüyüm yerləri, dağları, meşələri, suyunu içdiyim bulaqları, gizlənpaç oynadığım qalalı, kilsəli tarixi abidələri xəritədə nişan vermişdim. Göstərdiyim yerlərin, demək olar, hamısına baş çəkib.
Bu səhər onunla telefonla danışdım. Yazısının mənimçün nə qədər doğma və eyni zamanda kədərli olduğunu dedim. Onun sözlərindən birini sizinlə bölüşürəm: “Mən hər iki tərəfdə oldum. Hamınızın mövqeyini bilirəm. Əminəm ki, sən öz Qarabağını görəcəksən, ora yenə sənin olacaq. Çünki sən oranı indi orada yaşayanlardan daha çox istəyirsən”.
Gənc dostlarımız, tərcüməçilər Gülqız Dadaşova və Mirhacib Məcidin sayəsində bu gün o yazını dilimizdə oxudum və müəllifin gözüylə Qarabağa “səyahət” etdim. Nə qədər kədərli olsa da, bu “səyahətə” çoxlarının çıxmaq istədiyini nəzərə alıb sizin sayta göndərirəm. Oxumağa davam et
