Şəkildə soldakı ağsaçlı Ales Belyatskidir. Dünən Nobel sülh mükafatı alan adam.
O indi həbsdədir. Ötən ilin yayında Belarus hökuməti vergidən yayınmaq kimi ənənəvi qondarma iddia ilə özünü həbsə salıb, təşkilatını ekstremist elan edib.
Yalnız birini seçmək imkanı verilsəydi, nəyi seçərdiniz: azadlığı, ya xoşbəxtliyi?
Bilirəm, neçə min ildi fikir adamları hansının daha əsas olması barədə baş sındırsalar da hələ bir tərəfə çıxa bilməyiblər.
Ağlı kəsəndən insan azadlığa can atır. Bəşər tarixi elə azadlıq uğrunda mübarizə tarixidir.
Bəs, hər azadlıq xoşbəxtlik gətirirmi?
Vahid Qazi: Qorxum isə toplum olaraq, Qarabağ duyğusunu itirməkdən yanadı
Qəribə bir xasiyyətimiz var, vallah. Adamları gedəndən sonra axtarırıq. Vahid Qazi də ölkəni tərk edəndən sonra müsahibə almaq eşqinə düşdüm. Olsun ki, bu bir qədər də canımızda-qanımızda az-çox olan “gizli mazoxistlik”dən qaynaqlanır. Biz özümüz də bilmədən əzab çəkən, sürgün, mühacir, siyasi dustaq olan adamları sevirik. Belə görünür ki, biz onlardan daha çox onların əzab və dərdlərini sevirik. Düzü, V.Qazinin “Ruhlar şəhəri” kitabını oxumuşdum, amma digər iki kitabını “Çamayra – Kuba dəftəri” və “Yaddaş ləpirləri”ni 4 gün ərzində oxudum, bu mütaliə həm də müsahibəyə hazırlaşmaq üçün idi. Hər üç kitabda cilalı və zəngin dil, hissə qapılmadan, “vətənbazlıq”dan uzaq memuar stilistikası və səfər təəssüratlarını yerli-yataqlı bölüşmək bacarığı xoşuma gəldi.
Vahid müəllimlə görüşmək imkanımız olmasa da (yəqin nə vaxtsa o da olar), danışmaq mümkün oldu. Bu müsahibə söhbət səmimiyyətini bacardığımızca qorumağa çalışmışıq, amma doğru-dürüst qiymətin “sahibkarı” bu məqamda ancaq və ancaq oxucular ola bilər.
– Azərbaycanda səfər təəssüratlarını bölüşə bilən yazıçı demək olar ki, yoxdur. Bizdə ya təəssüratlar heyranlıqla olur, ya da sadəcə gördükləri mənzərəni adbabad adlandırmaqla. Amma sizin səfər təəssüratlarınız və münasibətiniz mənə çox maraqlı göründü. Sizcə, bizim yazarlarda səfərnamələr niyə yaxşı alınmır?
– Maraqla oxunan səfər yazıları yazmış çoxlu yazıçı, publisistimiz var. Başqaları adından danışa bilmərəm. Özüm haqda onu deyim ki, səfər yazıları yazmaqdan xoşum gəlir. Tənbəl yazar üçün bu asandı, çünki xüsusi süjetlər qurmağa ehtiyac olmur, olana yüngül əl gəzdirirsən, bəs edir. Səfər yazılarının uğuru həm də ondadı ki, burada hərəkət, dinamıka var. Bu yazıları “oturaq” məntlərdən oxunaqlı edən də budu. Əgər oxucunu səfər iştirakçısına çevirə bilirsənsə, deməli onunla təmasın baş tutub. O biri yazıları bilmirəm, amma Rüstəm İbrahimbəyov yazır ki, Kuba təəssüratlarında oxucuyla belə təmasım alınıb. Bu sözləri oxumaq çox xoş idi. Oxumağa davam et
Vahid Qazinin bloqu 