Bir “Çöl”dən keçdim
Deyirlər ey, “Çöl Qala”nı bir oturuma oxudum, bir su kimi içdim… Mən belə edə bilmədim… Mən yavanlıq eləmək istədim.., çörək kimi, loğma-loğma oxudum, hətta 152-ci səhifədə dayandım. İki gün oxumadım, cürbəcür sonluqlar fikirləşməyə başladım. Bu 
arada yadıma nə vaxtsa oxuduğum bir şeylər düşdü.
Xarici ölkə məşhurlarından hansısa Cəlil Məmmədquluzadənin “Ölülər”ini oxuyurmuş, qəbiristanlıq səhnəsində kitabı örtüb. Deyir ki, bir ay fikirləşdim, əcaba ölü diriltmək məsələsini müəllif necə sonlandıracaq. Bilirəm, müqayisə uğurlu deyil, amma müəyyən çalarlar var. Axı “Çöl Qala”nın müəllifi də ruhunu öldürmüş Qadını “dirildəcəkdi”!
“Dirildə” biləcəkdimi?!
Və amansız sonluq, üzücü nəticə, amma ürəyimcə oldu, qardaşım İlham demişkən, hind filmi olmayacaqdı ki… Füzulişünaslar da yazır ki, Füzuli Leyli və Məcnu
na bir görüşü qıymadı. Burada da müəllif bir üzbəüz, bir gözəgöz görüşü qəhrəmanlarına qıymır. Oxumağa davam et
”Çöl Qala”
Elə onda da müəllif sakitcə çıxıb gedir. Uzaqlara gedir. Onun gedişini bir qaçışa bənzədirəm. Təsadüfə bax, bir alman filmi var, adı “QULAQdan qaçış”dır. Düşərgədən qaçmaq istəyən bir alman əsirinə yardım edən həmvətəni ona deyir: “Tənhalıqda səsi itirmək qorxusu var. Öz-özünlə danış, lazım gəlsə, ağaclarla danış”. 
“Çöl Qala” günümüzü zəbt etmiş sosial aləmin sayəsində virtual tanışlığın bəhrəsidi. “Çöl Qala”da yazar qəhrəmanlarını rəssam kişi və rejissor qadın obrazı ilə oxucuya təqdim edir.
Vahid Qazinin bloqu 