Tənhalıq dövrünün adamları

col-qala-isvec

Tənhalıq dövrünün adamları

“Hyresgäster” (“Çöl Qala”) povestinin Stokholm təqdimatında dediklərim

Çoxdandı bu qədər adamla bir yerdə görüşməmişdim. Sonuncu belə görüş Bakıda, “Akademkitab” mağazasında “Çamayra. Kuba dəftəri” kitabımın təqdimatında olmuşdu.

İndi İsveçin dörd bir yanından dostlar gəlib. Neçə yüz kilometr yol qət etmisiniz. Çox sağ olun!

İsveçcə “Hyresgäster”, yəni “Kirayənişinlər” adıyla nəşr olunan “Çöl Qala” barədə adətən iki cür adamın sualı olur – onu oxuyanın, bir də oxumayanın. Oxuyanların suallarına görüşümüzün müzakirə, sual-cavab bölümündə toxunacam. İndi, icazənizlə, oxumayanların sualından danışım. Oxumağa davam et

İçimizin Çöl qalası

fexri-col-qala

İçimizin Çöl qalası

Vahid Qazinin “Çöl Qala” kitabını – povestini oxudum. Bu, Vahid bəyin oxuduğum ikinci kitabıdır. “Ruhlar şəhəri”ni Berlin-İstanbul reysində birnəfəsə, bəlkə də “birqanada” göydə oxumuşdum. İstanbula endiyimdə səhər erkənin qaranlığında beynimdə Vahidin dilindən Qarabağ söhbətləriydi.

“Ruhlar şəhəri”ni oxuyanda xəyali Qarabağa səfər edirsən. Çalışırsan “rayonda” işlərini sahmana salıb axşama, hava qaralmamış ”kəndə, evə” dönəsən. Onu birnəfəsə içdirən də yaratdığı xəyali səfər ovqatıdır. Yenidən özünə, reallığa qayıtmaq üçün sonluğa varmalısan…

“Çöl Qala” isə birnəfəsə getmədi – qurtum-qurtum içməli, “səfərdə” bir az da qalmalı oldum.

Qarabağı Vahidin dilindən, nəqlindən dinləmək xüsusi bir zövqdür… Onunla Ağdamı küçəbəküçə gəzmək, hətta ətrafda təxminən kimləri görə biləcəyini, kiminlə rastlaşma ehtimalın var, təsəvvür etmək olar.

Ona görə də “Ruhlar şəhəri” mənə su kimi gəlmişdi – Qarabağdan yazıldığı, mənim gördüyüm mənzərənin ədəbi təsviri, oraya bir ruhi səyahət olduğu üçün… Açığı, adına görə mən bu əsərin də mövzusunun Qarabağla bağlı olacağını düşünürdüm.

Çöl-Qala Şuşada məhəllə adıdır. Oxumağa davam et

Əzimə Ağalarova “Çöl Qala”dan yazır

Azima Agalarova Vahid Qazi (2)

Aşkın ötəsində

Vahid Qazinin “Çöl Qala” əsəri haqqında düşüncələrim

Onu düz bir il bundan qabaq tanıdım, feysbukdan. Onda mənim Stokholmda “Bakıdan Qahirəyə və Stokholma uzanan yol” əsərimin təqdimatı keçirilirdi. Stokholmdan çox uzaqda yaşamasına baxmayaraq, gələcəyini söylədi. Aciğı inanmadım, çünkü Avropada min kilometrdən artıq yol qət etməyin nə demək olduğunu, elə Avropada yaşayanlar bilər, amma gəldi.

Çox narahat idim, sanki üstümdə ağır bir yük vardı, çox utanırdım, ona əziyyət verdiyimi düşünürdüm. Zaman keçdi, bu insanı tanıdıqca, ona bələd olduqca, keçirdiyim hisslər məni tərk etdi…

Bakıda “Çöl Qala” kitabının çıxdığını biləndə həmən dostlara zəng vurub aldırdım, amma kitabın gəlib çıxmasına səbrim çatmadı. Yazıb özündən əsərin elektron variantını istədim.

Axşam oxumağa başladım, ilk səhifələrindən əsər məni özünə kilitlədi – yazarın dediyi kimi bir nəfəsə oxudum.

Dan yeri söküləndə, gecə yerini gündüzə verəndə mən də əsəri bitirdim, əsirliyindən qurtuldum. Neynəyim ki, rəssamın və rejissor xanımın taleyinə biganə qala bilmədim. ”Çöl Qala”nı təhlil etməyi qətiyyən düşünmürəm, onsuz da oxuyan bilir. Axı, məni özünə əsir edən bir əsəri neçə təhlil edim? Bildiyimiz aşk bumu? Oxumağa davam et