Den svenska rädslan för Ryssland

Den svenska rädslan för Ryssland

“En ryss är en ryss även om man steker honom i smör.”  Finskt ordspråk

När Sverige lämnade in sin ansökan om medlemskap i NATO delade jag mina tankar om detta på sociala medier. Jag skrev att Sverige – ett land som lyckades hålla sig utanför båda världskrigen genom sin neutralitetspolitik, som förblev alliansfritt under det kalla kriget mellan västmakterna och Sovjetunionen, och som inte upplevt krig på över tvåhundra år – nu tycks vara så rädd att det ändå söker sig till NATO.

Rädslan syftade förstås på Ryssland.

Oxumağa davam et

Cümhuriyyət yolu ağır olub, cümhuriyyətçilərin ömrü kimi

Cümhuriyyət yolu ağır olub, cümhuriyyətçilərin ömrü kimi

Dünəndən Cümhuriyyət günümüzlə bağlı yazmaq istəyirdim, yaza bilmirdim. 28 mayda nəsə yazmadığım, bölüşmədiyim bir il belə olmayıb. İndi gözüm aldı ki, Aynur Elgünəşin 50 yaşı olur. O, yubileyini həbsxanada keçirir.

Oxumağa davam et

İki ciyərlə nəfəs almaq

İki ciyərlə nəfəs almaq

“Avropa hər iki ciyəriylə nəfəs almalıdır!” II İohan Pavel, Roma Papası

Həssas dövrdür! On illərin beynəlxalq düzəni yenidən formalaşır. Geosiyasət kəfgiri Şərqə meyillənir. İqtisadi, hərbi təhlükəsizlik axtarışında olanlar vektoru ABŞ-dan Çinə çevirmə düşüncəsində, sanki yolayrıcında gözləmədədir.

Belə bir məqamda Azərbaycan uğurlu xarici siyasət sərgiləyir. Təhlükəsizlik baxımından dünyanın ən həssas coğrafiyalarının birində yerləşib dünya gücləri ilə dil tapmağın başqa adı yoxdur. Bu, ciddi uğurdur, görməyən kor, görmək istəməyən qərəzlidir.

Dəyərlərə, prinsiplərə sadiqliyin sınaq dövrüdür həm də. Dünyanın tramplaşdığı, putinləşdiyi zamanda simanı qorumaq çətindir. Bu sınaqdan hansı ölkələrin çıxacağını zaman göstərəcək. Başqa söhbətdir, qalsın sonraya.

Bəs dövlət quruculuğunda tək uğurlu xarici siyasət yetərlidirmi?

Oxumağa davam et

Bəlkə biz robotlaşırıq?

Bəlkə biz robotlaşırıq?

İnsan səsi həmişə sükutu yararaq yol tapıb. Amma indi sükut fərqli bir anlam daşıyır, boşluğun içində itib gedən səslərin əks-sədasıdır elə bil. Artıq sakitlik rahatlıq deyil, anlayışsızlığın, əlaqəsizliyin, unutqanlığın simvoludur. O, içində milyonlarla boğulmuş səs saxlayan qaranlıq boşluqdur.

Oxumağa davam et

Düşərgədən düşərgəyə. Günel Mövlud və onun “Düşərgə”si haqda

Düşərgədən düşərgəyə

Günel Mövlud və onun “Düşərgə”si haqda

Şübhə eləmirəm, gələcəkdə araşdırmaçılar tariximizin 1987-2007-ci illərini ayrıca dövr kimi öyrənəcəklər. Ömrünün şüurlu çağı bu illərə düşən bizim nəslin həyat yolunu Azərbaycan xalqının yaşadığı ən ağrılı-acılı dönəmlərdən biri kimi tədqiq edəcəklər.

Niyə məhz sərhədini təxmini çızdığım bu 20 ili belə əminliklə deyirəm? Çünki bilirəm, Qarabağ münaqişəsinin başladığı və sonuncu qaçqın düşərgəsinin ləğv edildiyi bu 20 ildə Azərbaycan xalqının yaşadığı faciələri, indi yaşadığım İsveç toplumu 200 ildə görməyib.

Oxumağa davam et

Həyatdakı ”Vətəndaş A”lar

Həyatdakı ”Vətəndaş A”lar

Vətəndaş – cahil düşüncənin, arxaik ənənələrin, zorakılığın, haqsızlığın Qanun, Ədalət, Haqq üzərində hakim olduğu cəmiyyətdə etirazçı-tənqidçi-maarifçi mövqe tutan, əməl sərgiləyən şəxsdir.

Vətəndaşlıq – yaxanı kənara çəkmənin tam əksi olaraq toplum, yeri gəlsə, bəşər qarşısında insanın məsuliyyət, cavabdehlik duyğusudur!

Hamı “Vətəndaş A” serialından danışır deyə maraqlı gəldi, mən də baxdım. Uğurlu aktyor oyunları – xüsusən Almaz, Hacı Əhməd obrazlarını canlandıranlar – öz yerində, fikrimcə, filmin tamaşaçı rəğbəti qazanmasına səbəb aktual mövzusudur. Süjeti reallıqlar üzərində qurulan bütün filmlər bəyənilir.

Adama qəribə gələn bu deyil!

Oxumağa davam et

Rifaha çatmaq həm də bərabərliyə nail olmaqdırmı?!

Rifaha çatmaq həm də bərabərliyə nail olmaqdırmı?!

Dostum Səadət Kəriminin “Ədəbiyyat” qəzetində dərc olunmuş “Əməkçi ədəbiyyatının əhəmiyyəti və ya yeni sinif mübahisəsi” məqaləsi cəmiyyətlərdə sosial təbəqələr arasındakı münasibətlərin ədəbiyyatda təzahürü mövzusunda maraqlı araşdırma yazısıdır. İstər Sovet, istərsə də İsveç ədəbiyyatında siniflərarası mübarizə fonunda insan obrazları yaratmış yazıçıların əsərlərindən nümunələrlə yazını daha da zənginləşdirib.

Oxumağa davam et

Boris Yeltsin: Görünənin görünməyən üzü

Görünənin görünməyən üzü

Yaxud Boris Yeltsinlə görüşü xatırladan “Satqınlar”

2004-cü ilin sentyabr ayında yazıçı dostumuz Fəxri Uğurlunun toyuna yığışmışdıq. Tanıdığım qələm əhlinin çoxu gəlmişdi.

Dostlarla zarafatlaşıb dilxoşluq eləməkdən zövq alan vaxtlarım idi. Toyun axırına yaxın dostlarla havamızı dəyişib yenə sarayın ikinci mərtəbəsinə qalxırdıq. Ayağımı sonuncu pilləyə qoyanda qarşımda şair Qabili gördüm. Xumarlanan iri gözləri, dağınıq saçı, üzündəki ifadə, yerişi – tanımayanda da deyərdi ki, şairdir.

Umud Mirzəyev qolundan yapışıb yola salırdı. Qaçırılası mənzərə deyildi: “Umud, bu kimdir? Səməd Vurğun?”

Elə həyəcanla dedim ki, Qabil məəttəl qaldı. Umud əlini boğazına çəkdi, yəni mən ölüm, qoy yola salım. Rəhmətlik Qabil duruxmuşdu: “Nə Səməd Vurğun, əəə! İndiyə Səməd Vurğun qalar? Mənəm, şair Qabil!”.

Üzümə heyrətlə baxdı, sonra Umuda çevrilib “Bu kimdir belə, məni tanımır?” dedi…

Zarafatım alındı, zala keçdim…

Oxumağa davam et

Güney və Quzey Azərbaycanda milli kimlik məsələsi

Güney və Quzey Azərbaycanda milli kimlik məsələsi

1991-ci ilin 18 oktyabrında millət vəkillərimiz dövlət müstəqilliyi haqqında konstitusiya aktına səs verməklə elan elədilər ki, çağdaş Azərbaycan 1918-1920-ci illərdə var olmuş Azərbaycan Cümhuriyyətinin hüquqi varisidir.

Bu, yeni bir dövlətin yaranması deyildi, Sovet Rusiyasının işğalına məruz qalan bir ölkənin yenidən öz dövlət müstəqilliyini bərpa etməsiydi.

İndi geriyə – 1991-ci ilə boylananda adam belə bir sualla üzləşir: doğrudanmı biz onda Azərbaycan Cümhuriyyətini bərpa elədik?

Oxumağa davam et

Bəxtiyar Hacıyevin məhbəs məktubu

Bəxtiyar Hacıyevin məhbəs məktubu

…Çox adamdan məktub almışam. Məni təsirləndirənləri az olmayıb. Bir-ikisini deyim.

Oxumağa davam et