«Ruhlar şəhəri»ndə qalan ləpirlər

VAHİD QAZİNİN ESSELƏRİ HAQDA DÜŞÜNCƏLƏR

Sadıq MURTUZAYEV

Qarabağ tarixi dərdlərimizin ən böyüyüdür. Bu dərdin baş səbəbi başsız qalmağımız olub. Başqa bir dərdimiz də var – tariximiz zamanında, canlı şahidlər sağkən qələmə alınmayıb, kitablara, yazılara köçürülməyib.

Vahid Qazinin yenicə çıxmış “Ruhlar şəhəri” kitabının əsas dəyəri ondadır ki, burada toplanan on beş essenin hər biri müəllifin canlı müşahidələrinin məhsuludur, “Ruhlar şəhəri” adlandırdığı Ağdamın xoşbəxt və bədbəxt günlərinin sintezidir. Ədəbi-publisistik janr kimi essenin üstünlüyü hadisələrin canlı verilmə imkanıdır. Müəllifin dediyi kimi, onun “orada qalmış ləpirləri”nin hər biri elə mənim də canlı xatiratımdır, mənim də ləpirlərimdir və onları oxuduqca kövrək duyğular məni ağuşuna alıb qəhərləndirmişdi (Sadıq Murtuzayev 1980-1990-cı illərdə Ağdam Rayon Partiya Komitəsinin birinci katibi olub – red.).

Ramiz Rövşənin kitaba yazdığı ön sözdə dediyi kimi, ölçüyəgəlməz “Ağdam qüruru” ilə mən də on il yaşamışam, “Ruhlar şəhəri”nin hər qarışına bələdəm, Ağdamın fədakar adamlarına arxalanıb böyük işlərə imza atmışıq. Orada görülən böyük tədbirlərin hər biri çox şeyə qadir olan birinci katib kimi həm də mənim uğurlarım olsa da, bunların hamısı ilk növbədə Ağdamın öz ruhundan qidalanırdı, ağdamlıların fədakarlığı ilə baş tuturdu. Oxumağa davam et →