“Namizədlər” silsiləsindən I yazı

namized xanim dostlar

Çiçək ətirli parlament

“Namizədlər” silsiləsindən 1-ci yazı

İndiki parlament seçkisi əvvəlkilərdən gözəl xanım namizədlərin bolluğu ilə seçilir. Gör bir nə qədərdilər! Həm gözəldirlər, həm də cavan.

Uzağa getməyim, elə feysbuk dostlarım Tamilla Qulami, Nüşabə Sadıxlı, Aysel Əlizadə, Günel İbadova, İlhamiyyə Rza, Könül Quliyeva, Vəfa Gümşüdlü, Mehriban Zeynalova, Günel Səfərova, Yasəmən Qaraqoyunludan deyim.

Cəmi 100 il öncə teatr səhnəsinə bir qadın oyunçu çıxara bilməyən xalqın bu gün siyasət meydanında gör neçə xanımı var!

Bu yaxşı haldı. Eləsə, eləsə, bizi gözəllik xilas edəcək. Heyif deyilmi, gözəl xanımların qanunları ilə yaşayasan!

Kişilər söz sahibi olandan dünyanın xarabı çıxdı. Zorluqlar, pisliklər onlarla gəldi.

***

Xəyalıma yeni parlament gəlir. Zal min rəngli Qırxqız yaylasını xatırladır. Feysbuk dostlarım buranın ən qəşəng çiçəkləridi. Xoşum gəlir, oturub saatlarla canlı mənzərəyə – iclasa baxıram.

Bir az narahatlığım da var. Necə narahat olmayasan! Neçə qollu-budaqlı, köklü-köməcli “ağac”ı parlamentin “par”ı qurudub. Neçə yaraşıqlı sima oradan solub, bozarıb, qızarıb, nə qədər qəddü-qamət əzilib-büzülüb, əyilib çıxıb. İndi bu zərif “çiçəklər”i soldurmazmı onun havası?!

Gözümün qabağından uçub keçən nə idi belə?

Narahatlığım gecəni gün işığına çıxaran şam kimi əriyib getdi.

Sarı-qırmızımtıl kəpənəyin çiçəyə qonmasını görürəm. Qanadlarının şappıltısını müstəqillik aktına alqış yağdıran parlamentin çəpik səsi kimi eşidirəm.

Kəpənək qanadlarından qopan sərin meh üzümə əsir, məstedici çiçək qoxusuna bihuş oluram.

Sonra meh küləyə dönür, sonra da tufana…

Parlamentin qapı-pəncərəsi taybatay açılır. İllərlə içəriyə hopmuş kif qoxusu çölə sovrulur.

“Çiçəklər” yerlərindən boy verirlər. Qalxır, qalxır, qalxırlar. Bir-birinə sarılırlar, aşır-daşırlar. Açıq qapı-pəncərədən şəhərə axırlar.

Şəhərin küçə-xiyabanları gülə-çiçəyə bürünür. Hər yan gül qoxuyur. Xəzərin gözitirən sozsuzluğundan əsən Xəzri gül qoxusunu sinəsinə çəkir. Üfürüb bütün ölkəyə yayır.

Səhər adamlar ölkəni çiçək içində görürlər. Hava gül ətrindədi. Xət-xət qırışan üzlər, cığır alınlar gülür, açılır. Çuxura düşən gözlərə işıq gəlir. Ürəklər təzə sevgi yaşayan təki sevinclə çırpınır.

Çiçəklərə qonan kəpənəyin qanadından başlayan titrəyiş bütün ölkəni dəyişir. “Kəpənək effekti” bunamı deyirlər?!

Azərbaycan “çiçəklənən şanlı diyar” olur.

“Çiçək”lərin qanunları da ümid doludu ana duası kimi, yumşaqdı sevgili sığalı təki.

Hamı xoşbəxtdir!!!

***

Yuxudan saat zənginə oyandım. Qalxdım. Çay qoydum. Televizorun düyməsini basdım. Balkona çıxıb gərnəşdim. Quluncumu qırıb geri qayıtdım.

Çay süzüb oturdum. Gözüm çayın buğunda, qulağım televizorda.

“Müxalif elita çox amansız seyrəlmələrə məruz qalıb”. Yeni seçilmiş parlamentin ilk iclasında Zahid Oruc danışırdı.

Çayın buğu doğulmadan ölən arzular kimiydi, buğlanmağa macal tapmadan itib yox olurdu…

Vahid Qazi

Oktyabr, 2015

Elnur Elgünün suallarına cavab

oland

“Qarabağ de-fakto bizim deyil, de-yuri isə qarantı hələ ki, neftimiz və neft borumuzdu”.

Elnur Elgünün suallarına cavab

 – Vahid bəy, Azərbaycan həqiqətlərinin çatdırılması istiqamətində təbliğatımızı necə qurmalıyıq ki, dünya səsimizi eşitsin, kor olmuş gözəllər açılsın?

 – Fikrimcə “Azərbaycan həqiqətləri” deyilən o “vacib xəbəri” ilk növbədə Azərbaycan xalqının özünə çatdırmaq lazımdır. Özü də pıçıltı ilə yox, qulağının dibində qışqırmaqla. Bəlkə belə diksinib ayılaq. Ayılıb “Azərbaycan həqiqətləri”ni özümüz görək, səsimizi özümüz eşidək, öz kor olmuş gözlərimizi açaq. Bunu edə bilsək, inanın, dünya özü bizi dinləyəcək.

Son illər dilimizi yağır eləmiş “Azərbaycan həqiqətləri” ondan ibarətdir ki, gözümüzün qabağında Qarabağ boyda vətən torpağı, mədəniyyət incisi əldən çıxmaqdadır. Qarabağ de-fakto bizim deyil. Onun de-yuri qarantı hələ ki, neftimiz və neft borumuzdu. Vaxtilə neft əvəzinə Qarabağı qaytarmaq haqda düşünürdük, alınmadı. Bu gedişlə post-neft dövründə Qarabağın hüquqi itirilməsinin konturları görünür.

Ölkə korrupsiya bataqlığında boğulur, özü də bataqlığın üfunət qoxuyan yerindəyik. Bataqlıq üfunəti qoxuyana, hansı dünya yaxın durar, səsini eşitmək istəyər.

 – Ziyalılar, siyasi analitiklər Fransa parlamentinin məlum qərarını arxasında bir çox səbəblərin durduğunu qeyd edirlər. Sizcə, Fransa niyə bu qədər türkün üzərinə gedir? Doğrudanmı, bu ölkədə bu qədər güclü erməni sevgisi var?

– Əgər kimsə desə ki, Fransa Minsk qrupunun üzvü olanda türkün dostu idi və Qarabağ probleminin ədalətli həllinə dəstək verəcəyinə ümidliydi, bilin ki, sizin gözünüzün içinə baxıb sizi aldadır. Necə ki, 20 ildir gözümüzün içinə baxıb ağ yalan deyirlər. Fransanın hər bir güclü xristian dövlət kimi, uzun əsrlər Avropanı təlaş içində saxlayan müsəlman inanclı bir xalqa özəl münasibəti var. Və bu münasibət diplomatiyanın etik pərdəsinə bürünsə belə öz məkrini gizlədə bilmir. Fransa prezidentinin öz xeyir-duasını açıq şəkildə verdiyi  parlamentin son qərarı həm bu dövlətin strateji siyasəti, həm də bugünkü iqtidarının maraqlarından doğub. Deyilənlərin üstünə yarım milyondan artıq ictimai-siyasi çox fəal erməni icmasını da gələndə fikrimcə, mənzərə aydın olur.

 Belə olan halda ATƏT-in Minsk qrupunda Fransanın qalmasının yerı varmı? Bəlkə Almaniya və İngiltərənin yeri dəyişdirilməsi münaqişənin həllinə hansısa bir formada təsir edə bilərmi?

– Almaniya və ya Britaniyanın Fransanı əvəz eləməsi problemin həllinə köklü təsir edəcəyinə inanmıram. Fransanın əvəzinə Avropa Birliyinin bu prosesə qoşulmasından söz açılır hərdən. Avropa Birliyi prosesə qoşulmağa bir qədər həvəsli kimi görünür, amma nəzərə alanda ki, burada qərarlar konsensus əsasında qəbul olunur, bunun da perspektivi aydın görünmür. Odur ki, təkrar edirəm, bütün səbəbləri ilk növbədə özümüzdə axtaraq, tapaq və həll edək. Sonra kənar maneələri dəf eləmək indiki kimi çətin görünməyəcək.

 Günaz.TV

17.01.12