Deyilənə görə, Kür çayında bərə işlədən orta yaşlı bir adam sahildən ona əl edən qıvrımsaç müştərini çayın bu üzünə keçirir. Müştəri əlindəki çubuğu astadan suya çırpa-çırpa dodağının altında nəsə deyir. Bərəçi diqqət kəsiləndə onun şeir söylədiyini hiss edir: Oxumağa davam et
lk oyuncaq ilk sevgi kimidir – unudulmur. Xatırlayırsınızmı ilk oyuncağınızı? Sizi bilmirəm, mənim yadımda o, ilk sirdaşım kimi qalıb. Oxumağa davam et
Dayım Salmanoğlu Sabir (solda), atam Pərviz Qazıyev. Şuşa. 1981
1981-ci ilin yayı yaddaşımda Şuşaya aşiq olduğum yay kimi qalıb. O yayın az qala hər günü dünən kimi yadımdadır. Hövsələni basıb yazsan, inanın, bir kitab eləyər… Oxumağa davam et
Evimizin mənə ən məhrəm əşyası nənəmin Nikolaydanqalma şifoneriydi. Şifoner deməzdin, deyərdin bəs, muzey hücrəsidi, sehrli aləmdi. Köhnə pal-paltarları, qədim şey-şüyləri orda saxlayardıq. Oxumağa davam et
7 Noyabr 1980-ci il Böyük Oktyabr Sosialist İnqilabının növbəti ildönümü kimi, həmin günün səhəri Rzayev Yusif Məmməd oğlunun (indi “525-ci qəzet”in baş redaktor müavinidi) Ağcabədinin Rəncbərlər kənd orta məktəbindən sinfimizə gəlişi də əlamətdar hadisə idi. İndinin gözüylə baxsaq, Yusifin gəlişi Oktyabr inqilabının missiyası ilə müqayisədə humanizm mücəssəməsiydi. Hər halda milyonlarla insanın taleyini alt-üst eləyən inqilabdan fərqli olaraq bu gəliş mənim həyatıma yeni rəng qatdı. Oxumağa davam et
Günay Ümid
Deyəsən, 10 yasım vardı. Kənddən, nənəmgilin həyətindən sarıçiçək gülü gətirmişdim. Ətri hələ də burnumdadı. Evdə dibçəyə əkmişdim, hər səhər su verirdim, elə həyəcanla gözləyirdim onun çiçək açmasını…
Bir gün məktəbdən gələndə gördüm ki, yarpaqlarını sərib yerə, dibçəkdə büzüşüb. Ağladım! Atamın “Yabanı çiçəkdi, dibçəkdə bitməz” sözünü o vaxt başa düşməmişdim. Sonralar anladım ki, hər bitki yalnız öz torpağında bitir.
Xatirələr onsuz da kövrək olur, amma bəzən insan onun ən əlçatmaz, ünyetməz dərinliklərinə baş vurur, onda ürək sızıltısını nəbzin kimi duyursan. Onda böyüdüyün ev, oynadığın həyət, hər budağında uşaqlığın gülümsəyən ağaclar, hətta sənə dəyərsiz gələn əşyalar bu gününün ən özəl və gözəl nəsnələrindən belə qiymətli olur. Oxumağa davam et
İllər öncə bir filmə baxmışdım. Yaşlı adam evə dönəndə otaqda balaca bir uşaq görür… və bu uşaq onun öz keçmişiydi…
Ağdam barədə son xatirəm o qədər də xoş deyil. Yaşıl palto geyinmişdim, əlimdə xırda çiçək naxışlı dəsmal varıydı, dayanmadan ağlayırdım. Göz yaşlarım qarşıdakı uzun illərdə məhrum olacağım, bir udum havasını belə içimə doyunca çəkə bilməyəcəyim Yurd üçün deyildi, balaca oyuncaq vedrəmə görəydi. Həmişə çox sevdiyim çiçəkləri suladığım bu oyuncaq vedrəni götürməmiş heç yerə getmək istəmirdim. Oxumağa davam et
MÜNDƏRİCAT
Ön söz yerinə. Ramiz Rövşən: “Mümkünsüz qayıdış”ın əzabı
Birinci esse. On yeddi
İkinci esse. Heyva qoxulu zirzəmi
Üçüncü esse. Çəpər
Dördüncü esse. Xilaskar ölüm marşı
Beşinci esse. Ağ gecənin yuxusu
Altıncı esse. Vaxt olmayan yer
Yeddinci esse. Novruz sabahının pəncərəsi
Səkkizinci esse. Yusif üzlü kitablar
Doqquzuncu esse. Rəngsiz kino
Onuncu esse. Azan oxuyan göyərçin
On birinci esse. Hökumətə məhkumlar
On ikinci esse. Sümük abidə
On üçüncü esse. Toz adamlar
On dördüncü esse. Sağ qalan ləpirlər
On beşinci esse. Xəyal memarı
Son söz yerinə. Rafiq Əliyev: “Qiyamətə qalmış 4 dəqiqə”
“Ruhlar şəhəri” kitabını buradan yüklə
Vahid Qazinin bloqu 