Londondakı səfirliyimizi ələ keçirən “Mehdinin nökərləri”nin hərəkətləri o gündən bəri təkrar-təkrar gözümün qabağında canlanır. “Şər deməsən, xeyir gəlməz”, bəzən qarabasma da olur – səfirlik binası yerinə bizim Prezident Aparatı, Milli Məclis görünür. Mənzərədən ətim ürpəşir.
Facebook səhifəmdə başqa heç yanda dərc olunmayan xeyli uşaqlıq, gənclik xatirələrim var. Bu xatirələri neçə ildir yazdığım statuslarla, fotolarla bölüşmüşəm. Xatirə yazıları sosial şəbəkədə ən çox diqqət çəkən paylaşımlarındandır. İtib batmasın deyə onları bir yerə yığdım, yüngül əl gəzdirdim, ayrıca fayllarda saxladım. Bu gün bir hissəsini bloqumda dərc etməyə qərar verdim. “Facebookda qalan yaddaş ləpirlərim” adlı xatirələr toplusunun II hissəsinə 2018-2019-cu illərdə yazdıqlarım daxildir.
Facebook səhifəmdə başqa heç yanda dərc olunmayan xeyli uşaqlıq, gənclik xatirələrim var. Bu xatirələri neçə ildir yazdığım statuslarla, fotolarla bölüşmüşəm. Xatirə yazıları sosial şəbəkədə ən çox diqqət çəkən paylaşımlarındandır. İtib batmasın deyə onları bir yerə yığdım, yüngül əl gəzdirdim, ayrıca fayllarda saxladım. Bu gün bir hissəsini bloqumda dərc etməyə qərar verdim. “Facebookda qalan yaddaş ləpirlərim” adlı xatirələr toplusunun I hissəsinə 2013-2017-ci illərdə yazdıqlarım daxildir.
Arif Rəhimoğlunu hələ Bakıdan tanıyırdım. Amma bu, uzaqdan tanışlıq idi. Uzaqdan tanımaq ötəri baxış kimidir. Baxmaq da, bilirsiniz, hələ görmək deyil.
Mən Arif bəyi yaxından İsveçdə gördüm, tanıdım.
Tarixi hansısa marağa görə yazmaq mənasız işdir. Onsuz da sonunda tarix hər hadisəni öz adıyla çağırır.
8 noyabr Şuşanın erməni hərbçilərindən azad edildiyi gündür. Atəşfəşanlığa haqqımız çatan Zəfər bayramıdır. Bənzərini yaşadığım sevincli günümü, eyforik halımı xatırlamıram.
9 noyabr isə Rusiyanın Qarabağı müqavimətsiz işğal etdiyi, Azərbaycana xarici qoşunların konstitusiyaya zidd, xalqdan xəbərsiz buraxıldığı gündür.
20 yanvar günü səhər obaşdan şəhərə xəbər yayılar ki, gecə Bakıya qoşun girib, milləti qırıb. Küçələr meyitlərlə doludur, bəs, ölənlərin çoxu da tələbələrdir.
Söz vaxtına çəkər. Ötən ilin bu vədələriydi. Xanımımla Antalyaya səfər etmişdik. Gözəl bir həftə keçirmişdik. O həftəni yaddaqalan edən tək Antalyanın gözəllikləri deyildi, həm də Azərbaycan mədəniyyətinin qardaş eldə yaşayan böyük simaları ilə görüşlər idi. Kulturuloq Məzahir Afşarla, pianoçu Samir Mizoyevlə, həkim, şair, rəssam Şərahil Laçınla, onların düşüncəsi işıqlı xanımları ilə söhbətlərdə elə bildik, Antalya elə Azərbaycanın bir guşəsidir.
Günaydın, Ann!
Tvitter səhifənizdə bir paylaşım marağıma səbəb oldu. Yazırsınız: ”Azərbaycanla Ermənistan arasında döyüşlərin başlamasından narahatam. Dərhal dayandırılmalıdır”. Həmçinin qeyd edirsiniz ki, vəziyyətdən sülh yolu ilə çıxmaq üçün bu həftə azərbaycanlı və erməni həmkarlarınızla danışacaq, müzakirələr aparacaqsınız.
Ayaz Salayevin sanki Azərbaycan xalqı ilə tale oxşarlığı var. Mühitsizlik ucbatından öz potensialını realizə edə bilməmək baxımdan deyirəm. Həm də işinini (missiyasını) yarımçıq qoymaq mərəzini qəsd edirəm.”Yarımçıqlıq mərəzi”yazısında bir xalq kimi xarakterimizin ”sonacan getməmək” cəhətindən yazanda nümunə kimi Ayaz Salayevi də göstərmişdim. Oxumağa davam et
Vahid Qazinin bloqu 