Göyərçin ruhlara göylərdə yuva quraq

“Ruhlar şəhəri”ni oxuyarkən

 Əziz Vahid Qazi!

“Ruhlar şəhəri” kitabını oxudum. Oxudum yox, yaşadım. Yaşamağa məcbur elədin.

Bu kitaba bir kimsə etinasız qala bilməz, xüsusən də Qarabağlı, Ağdamlı ola, mən belə fikirləşirəm!

Qısa və konkret yazacam. Bilirsən ki, mən yazar yox, aktyoram!

Şahmalı Kürdoğluyla oğlunun ölüm səhnəsinə sürrealist təsvir vermisən. O qədər təsirlidir ki, hər bir Ağdamlı silah götürüb müharibəyə gedər.

Onların ruhunu bir cüt donmuş göyərçinə bənzətdim. 18 ildir donu açılmayan göyərçinə… Donmuş ruhlar bizi məzəmmət edirlərsə, yaşamağa haqqımız varmı?

Kitabın sonuncu bölümündə müharibədən sonra Ağdamın tikintisinin “genplan”ın oxudum. Xahiş edirəm ki, birinci, Ağdamın göyündə – əngin üfüqlərdə donub qalan göyərçin ruhlara bir yuva quraq. Hər evdə, bilirəm ki, yuva olacaq –  hər evdə şəhid var…

Ruhlar yaşayır, ancaq bizim Ağdamın şəhid ruhları donublar. Bizim ora getməyimizlə onların donu açılacaq və ruhlar öz şəhərlərində öz ömürlərini sakit yaşayacaqlar…

Yenə də Ağdamda həyat qaynayacaq!!!

…Tək donmuş ruhlar yox, Ağdam da bizdən küsüb. Ağdamı Ağdamlılar anlayar. Çalışaq ki, o, möhtəşəm Ağdamla barışaq.

Ağdamda yuva qurmaq – ev tikmək arzusu ilə……!!!???

 Tofiq QARAYEV

Azərbaycanın əməkdar artisti